Dag lieve juf, dag lieve meester,
ik hoop dat jullie de batterijen in de vakantie hebben kunnen opladen. De start van een nieuw schooljaar, je klas leren kennen,... er komt wat bij kijken.
In tijden van dyslexie, dyscalculie, dyspraxie, autisme, ADHD, ADD, moeilijke thuis situatie’s, langdurig zieke kinderen of collega’s,... is het niet evident.
Het vraagt veel van jullie.
Een betrokken leerkracht die net dat ietsje meer investeert, moeite doet om het kind achter het gedrag of de problematiek te zien maakt een wereld van verschil.
Niet alleen nu maar vaak ook in het verdere leven van een kind.
Als we terugdenken komt er wel iemand in ons op, nee niet die ene die ‘de pik op je had’😉, maar die ene leerkracht die jou echt zag.
Voor mij was dat mijn leerkracht Nederlands in het 6de middelbaar. Zij zag het talent in mij dat ik toen zelf nog niet kon zien. Jij moet maatschappelijk assistent worden zij ze. Ik wist toen nog niet eens wat dat precies inhield. Ze benoemde vervolgens waar ik volgens haar goed in was en waarom ik volgens haar best die richting zou volgen.
Het duurde nog wat jaren, een therapieopleiding en heel wat mensen die ook op mijn pad kwamen voor ik mezelf kon zien zoals zei me zag. Zij had me toen al juist beschreven. Zij zag mij nog voor ik mezelf kon zien.
Dus lieve leerkrachten jullie hebben geen simpele job, maar weet dat ook jullie verschil kunnen maken in het leven van jullie leerlingen.
Comentarios